Roślinna apteka, przysmaki i kontemplacja – ogród klasztorny
Wkrótce po założeniu klasztoru w 1262 r. franciszkanie z Greifswaldu założyli ogród warzywny między biblioteką klasztorną a murami miejskimi. W 1491 roku Katharina Rubenow podarowała im teren dzisiejszego ogrodu muzealnego jako miejsce na sad owocowy.
Średniowieczne ogrody klasztorne pełniły głównie funkcję podobną do ogrodów przydomowych, ale stanowiły także odzwierciedlenie idei religijnych, medycznych i estetycznych swoich czasów. Charakterystyczny jest ich plan, oparty na przecinających się ścieżkach z drzewem lub studnią na skrzyżowaniu. Podniesione rabaty magazynowały wodę i ciepło, ułatwiały pracę ogrodnikom i przybliżały pachnące kwiaty oczom i nosom. Rośliny, które wzajemnie wspierają swój wzrost (np. marchew i cebulę) uprawiano na jednej grządce. Ogród był także miejscem zapraszającym do kontemplacji.
Podróżnicy z epoki lodowcowej – ogród głazów
Głazy są pozostałością ostatniej epoki lodowcowej, która miała miejsce 115 000–15 000 lat temu. Wiele z nich ma wyraźnie wygładzone boki lub widoczne są na nich równoległe rowki, co świadczy o ogromnej sile potężnej pokrywy lodowej i długim czasie przemieszczania się kamieni.
W ogrodzie głazów, usytuowanym od strony południowej Szarego Klasztoru, niektóre z tych „lodowych kamieni-podróżników” są zgrupowane według lokalizacji ich skandynawskich miejsc pochodzenia. Najcięższy głaz spoczywa jednak w sklepieniu budynku Muzeum. Jak się tam dostał?
Godziny otwarcia ogrodu głazów
Ogród głazów znajduje się na zewnątrz Muzeum i jest dostępny przez cały czas.
Tutaj możesz znaleźć mapkę Muzeum.